«Ὑπαπαντή» σημαίνει προϋπάντησις.
{gallery}upapadh_mhtropolh{/gallery}
Σήμερα, λοιπόν, ἑορτάζουμε τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός προϋπαντήθηκε στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος ἀπό τόν Ἱερέα Συμεών.
Ὅπως σέ κάθε γωνιά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔτσι καί στήν Ἱερά Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, Κλῆρος καί Λαός προσέτρεξε στίς Ἐκκλησίες καί τίς ἐνορίες, ὅπου ἐτελέσθη ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός της Ἑορτῆς καί ἀνήμερα ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τῆς Ὑπαπαντῆς, γιά νά προϋπαντήσουν τόν Χριστό μας, νά ἑορτάσουν καί νά λάβουν θεία ἐνίσχυση.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας χοροστάτησε στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τῆς ἐνορίας τοῦ χωριοῦ Ἐπισκοπή Τεγέας, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν Τρίπολι. Πολλοί Ἱερεῖς καί εὐλαβεῖς χριστιανοί προσέτρεξαν καί ἐτίμησαν μέ τήν παρουσία τους τήν πανήγυρι τῆς ἐνορίας, λαμβάνοντας ἔτσι τήν χάρι καί εὐλογία τοῦ Θεανθρώπου καί Σωτῆρος πάντων Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὑπερευλογημένης Μητρός του, τῆς Παναγίας μας.
Ἀνήμερα τῆς Ἑορτῆς, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ προεξῆρχε τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας στήν ἐνορία Ὑπαπαντῆς Πραστοῦ Κυνουρίας, ὅπου καί ἐκεῖ ἡ προσέλευσις τῶν πιστῶν καί τῶν εὐλαβῶν Ἱερέων ἦταν μεγάλη, ἐνῶ συμπροσευχόμενοι ἦσαν καί οἱ ἄρχοντες τοῦ τόπου καί τῆς Κυνουρίας.
Ἐξίσου λαμπρῶς ἑόρτασαν οἱ ἐνορίες Μάκρης, Περθωρίου, καθώς καί ἡ Ἐνορία Πλατάνας Κυνουρίας.
Ἡ Ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς
«Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, φωτίζων τούς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καί σύ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τόν ἐλευθερωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καί τήν Ἀνάστασιν.
Τό ἑορταζόμενο γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς, τό ὁποῖο ἀναφέρει ὁ ἅγιος εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό ἰερό Εὐαγγέλιό του, συνέβη σαράντα ἡμέρες μετά τήν Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Σύμφωνα μέ τόν Μωσαϊκό Νόμο, ὅταν τό πρῶτο παιδί τῆς οἰκογενείας ἦταν ἀγόρι, ἀφιερωνόταν στόν Θεό καί παραλλήλως προσεφέρετο γιά θυσία ἕνας ἀμνός ἤ ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἤ δυό περιστέρια. Τό γράμμα τῶν ἐντολῶν αὐτῶν πληροῦντες ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παρθένος Μαρία, προσῆλθαν τήν τεσσαρακοστή ἡμέρα ἀπό τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, γιά νά προσφέρουν τόν Ἰησοῦ στόν Θεό. Τούς ὑποδέχθηκε στόν Ναό ὁ προφήτης Συμεών, ὁ ὁποῖος ἦταν μεγάλος στήν ἡλικία. Λαβών δέ ὁ πρεσβύτης Συμεών τόν Κύριο τῆς Δόξης στά χέρια του, εἶπε τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου Δέσποτα κατά τό ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ…». Τώρα, δηλαδή, Κύριε, ἄς πεθάνω, ἀφοῦ εἶδα τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Διότι αὐτό περίμενε ἀρκετά χρόνια ὁ δίκαιος Συμεών, νά δεῖ μέ τούς ὀφθαλμούς του τόν Κύριο καί Θεό του, καί πλέον εὐτυχισμένος μποροῦσε νά ἀπέλθει ἀπό τόν ἐπίγειο κόσμο.
Ἔπειτα ἀπό τήν ὡς ἄνω σύντομη ἀναφορά σχετικά μέ τήν Ἑορτή, γίνεται κατανοητό ὅτι ὁ σαραντισμός ἔχει τίς ρίζες του στήν ἐποχή τοῦ Μωυσῆ καί τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Λέγοντας «σαραντισμό», ἐννοοῦμε ὅτι ἡ μητέρα προσφέρει τό νεογέννητο στόν Ναό πρός δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Ἡ γυναῖκα λοιπόν, κατά τό πρότυπο τῆς Παναγίας, ἔπειτα ἀπό σαράντα ἡμέρες προσφέρει τό βρέφος στόν Ναό γιά δυό λόγους. Πρῶτον, γιά νά εἰσάγῃ τό βρέφος στόν Ναό, ὥστε αὐτό νά μπορῇ στή συνέχεια νά βαπτισθῆ καί νά συμμετάσχῃ στήν ἐν Χριστῷ λατρευτική ζωή, καί δεύτερον γιά νά καθαρισθῇ ψυχοσωματικά καί αὐτή, ὑπό τήν ἔννοια τῆς ἐκζητήσεως τῆς Θείας Χάριτος ὑπέρ αὐτῆς καί τοῦ τέκνου αὐτῆς, καθώς οἱ εὐχές τοῦ σαραντισμοῦ ἀναφέρονται καί στόν καθαρισμό τῆς μητέρας. Αὐτό πραγματοποιεῖται καί σήμερα ὡς προτύπωσις τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ γυναῖκες συμβολίζουν τήν Παναγία, ἡ ὁποία ἔφερε στίς ἀγκάλες της τόν Υἱόν της καί τόν πρόσφερε στόν Ναό ὡς θυσία «εὐπρόσδεκτο».
Εὐχόμαστε Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα παρά Κυρίου.
+π. Ι.Σ.
