“Η επίδοση του συστήματος Υγείας της Ελλάδας υπολείπεται σημαντικά αυτής των συστημάτων Υγείας των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Τι πρέπει να κάνουμε;
– Ουσιαστική στροφή του συστήματος στην πρόληψη και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας
– Χρηματοδότηση της περίθαλψης με κλειστούς και δυναμικούς προϋπολογισμούς ώστε να υπάρχει ισότιμη και έγκαιρη πρόσβαση σε αντινεοπλασματικές θεραπείες
και ελαχιστοποίηση της επιβάρυνσης των οικογενειακών προϋπολογισμών.
– Ανάπτυξη της υπηρεσίας ανίχνευσης θεραπειών (horizon scanning) ώστε να σχεδιάζουμε εγκαίρως τις δράσεις μας και να θωρακίσουμε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος έναντι των νέων και ακριβών θεραπειών για τον καρκίνο.
– Ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για τις τιμές αποζημίωσης των νέων προϊόντων και εισαγωγή σύγχρονων μοντέλων αποζημίωσης όπως είναι τα συστήματα ελεγχόμενης αποζημίωσης (managed entry agreements), για να βελτιώσουμε την αποδοτικότητα των πόρων.
– Εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων και των μητρώων ασθενών ώστε να βελτιστοποιήσουμε την παροχή υγειονομικής φροντίδας.
– Εκπόνηση μελετών που περιγράφουν τα ταξίδια των ασθενών στο σύστημα, ώστε να εντοπίσουμε τα αδύνατα σημεία στην παροχή φροντίδας και να ενισχύσουμε τα
δυνατά.
– Ανάπτυξη κέντρων αριστείας και κέντρων αναφοράς τα οποία θα δημιουργήσουν δίκτυο με τις κλινικές ανά την επικράτεια, για να διασφαλίσουμε την ισότιμη διαχείριση της νόσου.
– Χρήση των δεδομένων της ηλεκτρονικής συνταγογράφηση και των δεδομένων της καθημερινής κλινικής πρακτικής (Real World Evidence Data) προκειμένου να σχεδιάσουμε αποτελεσματικές πολιτικές”.
Από την ομιλία μου στο 13ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση, τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας.