Το Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων, είχε την ιδιαίτερη χαρά να συνομιλήσει με τη πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα των Εκδόσεων Κλειδάριθμος, Νάγια Δαλακούρα. Η κα. Δαλακούρα μας μίλησε για το πρώτο της μυθιστόρημα, “Το λιμάνι των χαμένων γυναικών”, τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να έχει ως κεντρικό κορμό το μεταναστευτικό κίνημα και φυσικά για τα συναισθήματα που βίωσε όταν εκδόθηκε η πρώτη της ιστορία.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Τον Μάρτιο του 2019 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, το πρώτο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Το λιμάνι των χαμένων γυναικών». Θα μπορούσατε να μας κάνετε μια σύντομη περιγραφή των όσων πρόκειται να διαβάσουμε σ’ αυτό;
Πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με έντονα ιστορικά και εθνογραφικά στοιχεία, που εκτυλίσσεται στην Αργεντινή των αρχών του 20ού αι. Αφορά πολλές ιστορίες ανθρώπων με επαναστατικές ζωές, καθώς και θέματα που διαμόρφωσαν τη ζωή εκείνου του τόπου, όπως η μετανάστευση, η πορνεία, το τάνγκο, οι γκάουτσος, η πολιτική κ.ά.
Θα μπορούσατε να μας συστήσετε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σας;
Η Ρόζα είναι μια Σιτσιλιάνα μετανάστρια που φτάνει στο Μπουένος Άιρες με μια μικρή βαλίτσα γεμάτα όνειρα για ένα νέο ξεκίνημα και λίγη γαλήνη. Ο Λουίς, απόγονος Ισπανών μεταναστών, ζει στο μεγάλο λιμάνι του Μπουένος Άιρες επιβιώνοντας από τις παράνομες συναλλαγές με τον υπόκοσμο και δεν ονειρεύεται ποτέ. Μαζί τους συνδέονται πολλοί ακόμη χαρακτήρες, ντόπιοι και μετανάστες πολλών εθνικοτήτων, οι οποίοι συνθέτουν ένα πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία του συγκεκριμένου μυθιστορήματος;
Για μένα πάντα τα ταξίδια αποτελούν πηγή έμπνευσης για συγγραφή! Έτσι, και αυτή η ιστορία τρύπωσε στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια ενός μοναχικού ταξιδιού στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη που έκανα πριν από πολλά χρόνια.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να υφάνετε την ιστορίας σας γύρω από το μεταναστευτικό κίνημα της Αργεντινής;
Ακολούθησα απλώς την ιστορία της εποχής και του τόπου. Στις αρχές του 20ού αι. η Αργεντινή ήταν η γη της επαγγελίας για τους φτωχούς μετανάστες της Ευρώπης που αναζητούσαν ένα νέο ξεκίνημα. Τα μεταναστευτικά ταξίδια, οι ζωές των ανθρώπων που αφήνουν τα πάντα πίσω τους, οι αγωνίες τους και οι συνθήκες υποδοχής και διαβίωσης στη νέα πατρίδα είναι θέματα που με αγγίζουν, τόσο στο παρελθόν όσο και στη σύγχρονη εποχή. Οπότε η περιγραφή του μεταναστευτικού κινήματος στο εν λόγω μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται το 1912 στο μεγαλύτερο λιμάνι του Νότου του κόσμου ήταν αναπόφευκτη!
Πείτε μας για το εξώφυλλο.
Το εξώφυλλο είναι πολύ κοντά στο περιεχόμενο του μυθιστορήματος: η αποβάθρα ενός λιμανιού σε σέπια και μια γυναίκα με φόντο ένα κτίριο του Μπουένος Άιρες, καθώς το κείμενο αναφέρεται σε πολλές ιστορίες γυναικών, οι οποίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή εκείνου του λιμανιού.
Έχοντας ήδη πάρει το «βάφτισμα του πυρός» στον χώρο της λογοτεχνίας, ποια συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον/ κάποια που θέλει ν’ ασχοληθεί με τη συγγραφή;
Θα έλεγα να τολμήσει να γράψει! Θα νιώσει μια υπέροχη απελευθέρωση!
Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Χαρά, συγκίνηση και παράλληλα αμηχανία.
Έχετε κάποιον/ κάποια συγγραφέα ως πρότυπο;
Αγαπώ πολλούς συγγραφείς…αν πρέπει να επιλέξω από τους σύγχρονους Έλληνες θα έλεγα ίσως λίγο περισσότερο τον Ι. Ζουργό.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες σας;
Αφήστε τα βιβλία να σας ταξιδέψουν στον κόσμο των ηρώων τους!
Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Σας ευχόμαστε να έχετε ένα δυναμικό ξεκίνημα στο χώρο της λογοτεχνίας και ο κόσμος ν’ αγκαλιάσει θερμά «Το λιμάνι των χαμένων γυναικών». Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: ποιο θα είναι το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Προσπαθώ να απολαύσω όσο περισσότερο μπορώ το πρώτο μου συγγραφικό ταξίδι γύρω από «Το Λιμάνι των χαμένων γυναικών»! Όταν κλείσει αυτός ο κύκλος θα προχωρήσω σε έναν νέο, ωστόσο είναι ακόμη νωρίς!
Σχετικά άρθρα
Διαβάσαμε: “Το λιμάνι των χαμένων γυναικών” από τη Νάγια Δαλακούρα