Η εναρμόνιση της Εθνικής Νομοθεσίας με την οδηγία για τη μείωση χρήσης των λεπτών πλαστικών σακουλών θεσμοθετήθηκε με την δημοσίευση στο ΦΕΚ της Κοινής Υπουργικής Απόφασης
Η εναρμόνιση της Εθνικής Νομοθεσίας με την οδηγία 2015/720 για τη μείωση χρήσης των λεπτών πλαστικών σακουλών θεσμοθετήθηκε με την δημοσίευση στο ΦΕΚ Β2812/12.8.2017 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με αριθμό 180036/952/2017.
Στις διαβουλεύσεις που πραγματοποιήθηκαν οι βιομηχανίες πλαστικών σακουλών πήραν εποικοδομητική θέση και έκαναν συγκεκριμένες προτάσεις μέσα στα πλαίσια της οδηγίας.
Οι διαβουλεύσεις διοργανώθηκαν κατά ανεξήγητο και αδικαιολόγητο τρόπο όχι από την πολιτεία, αλλά κατ’ εντολή φορέων της πολιτείας από ιδιώτες, των οποίων η κυρίαρχη σχέση με τα πλαστικά ήταν η εμπάθεια που τους διέκρινε έναντι των συγκεκριμένων υλικών.
Όσο για τις βιομηχανίες των πλαστικών, αυτές απλά διετάχθησαν να λάβουν μέρος στις διαβουλεύσεις, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα ελαμβάνοντο αποφάσεις για αυτές χωρίς αυτές, όπως με ιδιαίτερη αλαζονεία διεκήρυσσαν ορισμένοι εκ των εμπλεκομένων φορέων.
Τελικά εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.), η οποία κινείται μέσα στα πλαίσια της οδηγίας για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και της Εθνικής Οικονομίας.
Μην διαφεύγει το γεγονός ότι για κάθε 1.000.000 ευρώ που αυξάνονται οι εισαγωγές 6 – 7 συμπολίτες μας χάνουν τη δουλειά τους και η βιομηχανία πλαστικών σακουλών απασχολεί άμεσα ή έμμεσα περίπου 12.000 εργαζόμενους.
Η έκδοση αυτής της αντικειμενικά δίκαιης Κ.Υ.Α. επετεύχθη χάρις στον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος κύριο ΣΩΚΡΑΤΗ ΦΑΜΕΛΛΟ, ο οποίος από την πρώτη συνάντησή μας τον περασμένο Δεκέμβριο συνέλαβε το συγκεκριμένο θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και έδωσε την σωστή λύση.
Η εφαρμογή της Κ.Υ.Α. δεν είναι αρκετή για την προστασία του περιβάλλοντος, διότι πέραν αυτής απαιτούνται:
Περιβαλλοντικη γνώση και ευαισθησία από την κοινή γνώμη και τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης.
Καλή οργάνωση από τους εμπλεκόμενους φορείς για την σωστή διαχείριση των αποβλήτων συσκευασιών.
Επιλογή των πραγματικά φιλικών περιβαλλοντικά εναλλακτικών υλικών μεταφοράς προϊόντων λιανεμπορίου και κυρίως να μην επικρατήσει η λογική “ότι να είναι, αρκεί να μην είναι πλαστική σακούλα”.
Ο χειρισμός του θέματος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν έγινε με έναν αντικειμενικά σωστό τρόπο ώστε και η κοινή γνώμη να ενημερωθεί, το περιβάλλον να προστατευτεί και οι βιομηχανίες των πλαστικών και οι εργαζόμενοι σε αυτές να μην καταστραφούν.
Για τα ΜΜΕ οι βιομηχανίες πλαστικών σακουλών ήταν κάτι άυλο και αόρατο και δεν μπήκαν στον κόπο να ακούσουν την άποψή τους ώστε να έχουν σωστή ενημέρωση, αλλά αντιθέτως επιδίωξαν και αρκέστηκαν σε μονομερή ενημέρωση, με αποτέλεσμα να τροφοδοτούν την κοινή γνώμη με δημοσιεύματα τα οποία διέκρινε η μονομερής αντιμετώπιση, τα ανακριβή στοιχεία, η παντελής άγνοια των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των επιμέρους εναλλακτικών υλικών συσκευασίας.
Από την σωστή ενημέρωση προτιμήθηκαν οι εντυπώσεις.
