Ὑπὸ τὴν σὴν εὐσπλαχνίαν, καταφεύγομεν, Θεοτόκε· τὰς ἡμῶν ἱκεσίας, μὴ παρίδῃς ἐν περιστάσει, ἀλλ᾿ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, μόνη ἁγνή, μόνη εὐλογημένη.
Ὑπὸ τὴν σὴν εὐσπλαχνίαν, καταφεύγομεν, Θεοτόκε· τὰς ἡμῶν ἱκεσίας, μὴ παρίδῃς ἐν περιστάσει, ἀλλ᾿ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, μόνη ἁγνή, μόνη εὐλογημένη.
Μέ τόν Ἑσπερινό τῆς Συγγνώμης, πού τελεῖται τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, ἡ Ἐκκλησία μας ἀνοίγει τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ἡ λέξη «συγγνώμη» προέρχεται ἀπό τό «σύν + γνώμη» (σύν + γιγνώσκω: ἔχω τήν ἴδια γνώμη μέ κάποιον, ἀλλάζω γνώμη, μετανοῶ).
Ἡ κατανυκτική αὐτή περίοδος μετανοίας προσφέρεται ὡς ἕνας ξεχωριστός τρόπος ζωῆς, ὡς ἕνας δρόμος, πού ὁδηγεῖ τούς χριστιανούς στήν ἀγκαλιά τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας, εἰσερχόμεθα, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, στό «στάδιο τῶν ἀρετῶν» .
Ὁ Ἑσπερινός της Κυριακῆς της Τυρινῆς, λέγεται Κατανυκτικός, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἑσπερινοί τῶν Κυριακῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, διότι κατά τήν ὥρα τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ψάλλονται μέ συντριβή, μετάνοια καί θερμή ἱκεσία, κατανυκτικά τροπάρια ἐκ τοῦ Τριωδίου.
Στήν Ἱερά Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας τήν Κυριακή, 1η Μαρτίου 2020, στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως, τελέσθηκε ὁ πρῶτος Κατανυκτικός Ἑσπερινός της Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, συμπροσευχωμένου του Θεοφιλεστατου Επισκόπου Τεγέας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, πλαισιωμένων ἀπό Ἱερεῖς τῆς Τριπόλεως καί τῆς γύρω περιφέρειας.
Ὁ φιλόχριστος λαός τῆς πόλεώς μας, κατέκλυσε μέ κατάνυξη τόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό, συμμετέχοντας στήν ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ.
Ὁ Θεοφιλέστατος Ἑπίσκοπος Τεγέας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ὁμίλησε ἐκτενῶς σχετικά με τήν σημασία τής συγχωρήσεως στήν Ἑκκλησία.
Κλείνοντας ο Σεβ. Μητροπολίτης τόνισε τήν μεγάλη σημασία, πού ἔχει ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Συγγνώμης γιά τήν εἴσοδό μας στή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εὐχόμενος νά ὁδεύσουμε στόν δύσκολο δρόμο τῆς Τεσσαρακοστῆς μέ μετάνοια, ἔτσι ὥστε νά ζήσουμε τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως μέσα ἀπό τήν Ἀκολουθία τῆς Λαμπρῆς καί τοῦ Ἑσπερινοῦ της Ἀγάπης.
Στό τέλος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ, Κλῆρος καί Λαός, ἀντήλλαξαν ἀσπασμούς καί εὐχές συγχωρήσεως, ἀφοῦ πρῶτα γονάτισαν εὐλαβικά μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας, λαμβάνοντας τήν εὐχή καί τήν συγχώρεση τοῦ Ποιμενάρχη μας, ἀσπαζόμενοι τόν τίμιο Σταυρόν καί τήν ἁγία δεξιά του.
Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται· οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται· καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην· ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.
Καλή Tεσσαρακοστή.
+π.Ι.Σ