Κάποτε θα πρέπει να συμφωνήσουμε για τα στοιχειώδη, σ’ αυτήν τη χώρα, αναφέρει στην ανακοίνωση του η Δημιουργία Ξανά.
Μια παράνομη πράξη είναι ανεκτή, δικαιολογημένη ή ακόμα και… αξιοθαύμαστη, εάν προβάλλει ένα αίτημα, που για κάποιους είναι λογικό;
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ απαντάει «ΟΧΙ»! Κατηγορηματικά! Μολονότι θεωρούμε ότι η μισή νομοθεσία είναι παράλογη και παρωχημένη, και όλες οι κυβερνήσεις αυθαιρετούν σε βαθμό κακουργήματος, μόνο η ψήφος του πολίτη μπορεί να δώσει σε κάποιον τη δικαιοδοσία να τα αλλάξει αυτά. Όχι οι ανακοινώσεις των κομμάτων. Ούτε οι μαθητικές καταλήψεις, οι οποίες –όπως και κάθε άλλη κατάληψη δημόσιου ή ιδιωτικού χώρου– είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ, τιμωρητέες πράξεις. Όμως, όταν ολόκληρος ο Δημόσιος χώρος θεωρεί φυσιολογική την αντίληψη ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», γιατί να μην είναι και η κατάληψη του μαθητή;
Κανονικά, θα έπρεπε η Αστυνομία να επέμβει άμεσα, μόλις λάβει γνώση της παρανομίας. Αλλά δεν το κάνει, γιατί φοβάται την αριστερή τρομοκρατία. Περιμένει να της δώσει “πράσινο φως” ο Εισαγγελέας. Όμως, ούτε εκείνος το κάνει, γιατί φοβάται την αριστερή τρομοκρατία. Περιμένει να το ζητήσει ο διευθυντής του σχολείου. Ούτε εκείνος το κάνει, γιατί φοβάται την αριστερή τρομοκρατία. Περιμένει να το ζητήσουν οι γονείς. Ούτε εκείνοι το κάνουν, γιατί φοβούνται την αριστερή τρομοκρατία ή τη “σιγοντάρουν”.
Έτσι, οι μαθητικές καταλήψεις και οι παρεπόμενοι βανδαλισμοί αποκτούν, στη χώρα μας, εθιμικό χαρακτήρα. Εντάσσονται στην Παράδοσή μας, την “πολιτιστική” αλλά και τη “νομική”, όπως επιβεβαιώνει η Εγκύκλιος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου (28/09/2011), που προσπαθεί να “τετραγωνίσει” την κυκλοθυμία της Δημόσιας Διοίκησης, θεωρώντας την ίδια την κατάληψη συγχωρητέα, αλλά τιμωρητέους τους βανδαλισμούς –μόνο, όμως, όταν γίνονται από εξωσχολικούς!
Θαυμάστε “νομικό” κείμενο:
Εγκύκλιος Εισαγγελίας Αρείου Πάγου, 28/09/2011
«Τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζεται συχνά το φαινόμενο της καταλήψεως των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από μερίδα μαθητών. (…) Όμως, οι συμπεριφορές αυτές, κατά τις καταλήψεις στα σχολεία, λαμβάνουν τη μορφή ποινικά κολάσιμων πράξεων, όπως είναι της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της απρόκλητης φθοράς πράγματος, που χρησιμεύει για κοινό όφελος και της κλοπής.
Επειδή τα εγκλήματα αυτά διώκονται αυτεπάγγελτα, είναι αυτονόητη η εισαγγελική παρέμβαση, μέσω των αστυνομικών Αρχών, τόσο για τη βεβαίωση των εγκλημάτων όσο και την εξακρίβωση των στοιχείων των δραστών τους. Στο πλαίσιο αυτό, να ζητείται η συμβολή των εκπαιδευτικών του Σχολείου, οι οποίοι, κατά κανόνα, γνωρίζουν την ταυτότητα όσων πρωταγωνιστούν στις καταλήψεις. Σε εξαιρετικές και σοβαρές περιπτώσεις, επιβάλλεται να ακολουθείται και η αυτόφωρη διαδικασία, σε βάρος εξωσχολικών ενήλικων δραστών. Αντίθετα, η αυτόφωρη διαδικασία σε βάρος ανήλικων μαθητών πρέπει να αποφεύγεται. (…)».
Υπάρχουν προβλήματα στην Παιδεία; Βεβαίως! Τεράστια! Αλλά δεν λύνονται, όταν προστίθεται ακόμα ένα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
Επιτροπή Παιδείας