Όλη της τη ζωή είχε μάθει ότι το πάθος, όπως και η φωτιά, ηταν επικίνδυνο πράγμα. Γινόταν τόσο εύκολα ανεξέλεγκτο. Σκαρφάλωνε σε τοίχους και πηδούσε πάνω από τάφρους. Σπίθες πετιόντουσαν σαν ψύλλοι και σκορπίζονταν αστραπιαία, μια αύρα μπορούσε να μεταφέρει την καρβουνιά χιλιόμετρα μακριά. Θα ηταν καλύτερα να ελέγξεις τούτη τη σπίθα και να τη μεταδώσεις συνετά από γενιά σε γενιά, όπως την ολυμπιακή φλόγα. Ή, ίσως, να τη συντηρείς προσεκτικά σαν μια αιώνια φλόγα: μια υπενθύμιση του φωτός και της καλοσύνης που δεν θα έπρεπε να φουντώσει ποτέ. Επιμελώς ελεγχόμενη. Εξημερωμένη. Ευτυχισμένη στην αιχμαλωσία της. Το ουσιαστικό, σκεφτόταν, ήταν ν’ αποφεύγεις οποιαδήποτε ανάφλεξη.
Στο Σέικερ Χάιτς, ένα ήρεμο, προοδευτικό προάστιο του Κλίβελαντ, όλα είναι σχεδιασμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια, από τη χάραξη των στριφογυριστών δρόμων, το χρώμα των σπιτιών, ως τις επιτυχημένες ζωές που πρόκειται να ζήσουν οι κάτοικοι του και αυτό γιατί πιστεύουν ότι μόνο αν ακόλουθες τους κανόνες μόνο τότε θα πετύχεις.
Μέχρι που μια μέρα καταφθάνει η Μία Γουόρεν, μια έμπειρη φωτογράφος, μαζί με την έφηβη κόρη της της, τη Περλ. Οι δύο ξένες θα νοικιάσουν ένα σπίτι της οικογένειας Ρίτσαρντσον. Με το καιρό αυτές οι δύο ιδιαίτερες προσωπικότητες θα γίνουν κομμάτι αυτής της οικογένειας. Η Περλ θαμπώνεται από τον τέλεια οργανωμένο τρόπος ζωής των Ρίτσαρντσον και σύντομα δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με τα παιδιά της οικογένειας ενω η Μία διατηρεί μια πιο επιφυλακτική στάση απέναντι τους. Παρόλα αυτά η παρουσία τους σε αυτή τη μικρή κοινωνία θα πυροδοτήσει ανεπιθύμητα γεγονότα που θα κάνουν τους κατοίκους να αναρωτιούνται αν σωστός ή λάθος ο τρόπος που λειτουργούν οι κανόνες και αν όντως αξίζει να δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους.
Να το θυμάσαι,κάποιες φορές θα χρειαστείς να κάψεις τα πάντα και να ξαναρχίσεις. Αφού καρβουνιαστούν όλα, το έδαφος γίνεται πλούσιο και φυτρώνουν καινούργια πράγματα. Το ίδιο είναι και οι άνθρωποι. Ξαναρχίζουν απ’ το μηδέν. Βρίσκουν τον στόχο.
Τελικά πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες ή μήπως υπάρχουν για να “σπάνε”; Το συγκεκριμένο ερώτημα έρχεται να μας απαντήσει η Celeste Ng με το ” Μικρές φωτιές παντού. Στις σελίδες του ο αναγνώστης θα γυρίσει στην εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η επικοινωνία ήταν πιο άμεση και αληθινή. Στην εποχή όπου δεν υπήρχαν ακόμα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κα μπορούσες να διατηρείς τη προσωπική σου ζωή καθαρά και αποκλειστικά για σένα. Παράλληλα, η συγγραφέας θίγει βασικά θέματα όπως τη σημασία της οικογένειας, τη σχέση γονέα – εφήβου αλλά και του κοινωνικού ρατσισμού. Το “Μικρές φωτιές παντού” θα μείνε στο νου κάθε αναγνώστη και αυτό γιατί μέσα του κρύβει δυνατές αλήθειες.
Το μυθιστόρημα της Celeste Ng (Σελέστ Ινγκ) “Μικρές φωτιές παντού” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ποια είναι η Celest Ng
Η αμερικανίδα Celest Ng (Σελέστ Ινγκ) γνώρισε διεθνή επιτυχία με το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο “Όσα δεν σου είπα ποτέ” (2014) το οποίο μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Το δεύτερο βιβλίο της “Μικρές φωτιές παντού” (2017) θεωρείται ένα παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο, καθώς έχει παραμείνει στην κορυφή των ευπώλητων των New York Times για περισσότερες από σαράντα εβδομάδες, έχει σαρώσει στις ψηφοφορίες των αναγνωστών (Goodreads) και έχει συμπεριληφθεί σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς για το 2017 (Amazon, Barnes and Noble, Guardian, LA Times, Washington Post, Esquire κ.α). Ύστερα από πλειστηριασμό, τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου αγόρασε η εταιρεία παραγωγής της βραβευμένης με Οσκαρ ηθοποιού Ρις Γουίδερσπουν. Η συγγραφέας ζει στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης.
Για να διάσετε περισσότερα για το βιβλίο και την ίδια: www.celesteng.com και www.metaixmio.gr
Τι έγραψαν για το “Μικρές φωτιές παντού”
Μπορούν τα λάθη του παρελθόντος μας να καθορίσουν τι μας αξίζει στο μέλλον; Θα σας συγκλονίσει η γραφή της και θα σας αναστατώσει ο αντικατοπτρισμός του τρόπου που σκεφτόμαστε τα πράγματα.
Jodi Picoult, Συγγραφέας
Η μαγεία αυτού του μυθιστορήματος έγκειται στο ότι όλοι οι χαρακτήρες, και πολλοί από τους αναγνώστες ενστερνίζονται αυτή την αθώα ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά. Ποιος όμως βάζει μικρές φωτιές παντού; Διαβάζουμε με αγωνία τη μια σελίδα μετά την άλλη για να ανακαλύψουμε τον δράστη, παρόλο που υποψιαζόμαστε πως μπορεί η στάχτη να λερώνει τα δικά μας χέρια.
New York Times Book Review
Βαθυστόχαστο, πνευματώδες, τρυφερό. Θαύμα!
Paula Hawkins, Συγγραφέας
Αν το “Μικρές φωτιές παντού” δεν σας βοηθήσει να αλλάξετε τη θεώρηση σας για την ανθρωπότητα, τότε ξαναξεκινήστε να το διαβάζετε από την αρχή.
San Francisco Chronicle