Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Παπαηλιού, κατά την ομιλία του στην ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την «απλούστευση άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας του ΥΠΑΑΤ», είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής :
Το νομοσχέδιο για την «απλούστευση άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας του ΥΠΑΑΤ», χωρίς να έχει κεντρική στόχευση, περιλαμβάνει αποσπασματικές διατάξεις διαχείρισης διοικητικών ζητημάτων και διευθέτησης διαφόρων θεμάτων, που άλλα εκκρεμούσαν από μακρού χρόνου, άλλα αποτελούν συνέχεια ρυθμίσεων της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και άλλα επιδέχονται κριτικής.
Ενδεικτικά, η απλοποίηση της αδειοδότησης δραστηριοτήτων που συνδέονται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία δεν πρέπει να παρακάμπτουν περιβαλλοντικούς και υγειονομικούς κανόνες, η προστασία της γης υψηλής παραγωγικότητας δεν επιτυγχάνεται, όταν στο 1 % του συνόλου !!! της αγροτικής γης μπορεί να επιτραπεί η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, η παράταση της διάρκειας της θήρας αγριόχοιρων για ολόκληρο το έτος αποτελεί μέτρο για την αντιμετώπιση της μάστιγας των επιδρομών αγριόχοιρων σε αγροτικές καλλιέργειες και όχι μόνον.
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο αγροτικός κόσμος είναι δραματική. Το εισόδημα των αγροτών και των κτηνοτρόφων μειώνεται δραματικά, η τιμή διάθεσης πολλών αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων διαμορφώνεται κάτω από το κόστος παραγωγής και καταρρέει, ενδεικτικά, η τιμή του ελαιολάδου και του γάλακτος. Τα δε ακραία φυσικά φαινόμενα, απόρροια της κλιματικής αλλαγής, προκαλούν μεγάλες καταστροφές σε αγροτικές καλλιέργειες που δεν αποζημιώνονται ή δεν αποζημιώνονται πλήρως και πάντως αποζημιώνονται με μεγάλη καθυστέρηση από τον ΕΛΓΑ. Αυτά μάλιστα για ορισμένες περιοχές, όπως η Κυνουρία, η Γορτυνία, η Μαντινεία της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Αρκαδίας, οδηγεί τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους στο όριο της επιβίωσης, αφού η καλλιέργεια, η παρασκευή και η διάθεση αυτών των προϊόντων αποτελούν τη μοναδική πηγή εισοδήματός τους.
Συνακόλουθα απαιτείται μία ολοκληρωμένη και συνεκτική πολιτική στήριξης του αγροτικού κόσμου.
Η κατεύθυνση της αγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ εντάσσεται στη γενικότερη οικονομική πολιτική της, η οποία αποσκοπεί στη συγκέντρωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, εν προκειμένω της πρωτογενούς παραγωγής, σε ολίγους, μεγάλους και ισχυρούς.
Ενδεικτικά παραδείγματα τέτοιων κυβερνητικών αποφάσεων, η μη υπαγωγή της εργασίας των αγροτοκτηνοτρόφων, των μελισσοκόμων και των αλιέων στις κατηγορίες των ενισχυόμενων δραστηριοτήτων, τα περιοριστικά μέτρα στη λειτουργία των λαϊκών αγορών την περίοδο της πανδημίας, εις βάρος των παραγωγών και υπέρ των εμπόρων και των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων, ο περιορισμός της συμμετοχής των παραγωγών στις διεπαγγελματικές οργανώσεις, η αποφασιστική συμμετοχή ιδιωτών στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, η κατανομή των νέων δικαιωμάτων φύτευσης αμπελώνων με νέο τρόπο μοριοδότησης, που αποκλείει τους μικρούς παραγωγούς και αντίστοιχα ευνοεί τους μεγαλοπαραγωγούς και τα μεγάλα οινοποιεία, η άρνηση να ληφθούν μέτρα για τη στήριξη της ελαιοκομίας μέσω de minimis παρεμβάσεων, η μη ενίσχυση της αιγοπροβατοτροφίας, η επιβάρυνση των αλιέων με την επιβολή κεφαλικού φόρου, το πάγωμα της αλλαγής του κανονισμού του ΕΛΓΑ που είχε δρομολογηθεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες αποφάσεις-ρυθμίσεις.
Επιπλέον είναι εμφανής η εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ έλλειψη σχεδιασμού, ιεράρχησης και συνδυασμού των μέτρων και των εργαλείων πολιτικής για τη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής. Ο αγροτικός τομέας ασφυκτιά από την έλλειψη ρευστότητας τόσο για κεφάλαιο κίνησης όσο και για τη χρηματοδότηση των επενδυτικών σχεδίων. Οι τράπεζες δεν τον χρηματοδοτούν, το Ταμείο Εγγυοδοτήσεων της Αναπτυξιακής Τράπεζας δεν έχει ξεκινήσει τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα και το Ταμείο Εγγυήσεων του ΠΑΑ δεν έχει τεθεί σε λειτουργία.
Η διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού υποδείγματος βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης ανάγεται σε κεντρική προτεραιότητα μετά την έξοδο της χώρας από τα «μνημόνια» τον Αύγουστο του 2018. Μετά τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια που πραγματοποιήθηκαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μετά από διαβούλευση με τα κόμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση, την οργανωμένη επιχειρηματικότητα και τους φορείς, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκπονήσει και δρομολογήσει το σχέδιο «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής», το οποίο προωθούσε ταυτόχρονα τις τρεις διαστάσεις της ανάπτυξης, την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική, σηματοδοτώντας με αυτό τον τρόπο τη μετάβαση σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της αναπτυξιακής πολιτικής. Ο αγροτικός και ο αγροτοδιατροφικός τομέας αποτελούσε τον κύριο άξονα του σχετικού σχεδιασμού.
Το σχέδιο «ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας» της Επιτροπής Πισσαρίδη που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ σε στενό κύκλο, κινείται στον αντίποδα. Αποσκοπεί στη συγκέντρωση των οικονομικών δραστηριοτήτων στους ολίγους, τους μεγάλους και ισχυρούς, απαξιώνοντας τη μικρο-μεσαία (αγροτική) επιχειρηματικότητα. Αγνοεί πλήρως την ύπαιθρο και τον πρωτογενή τομέα, αφού στις 8 προτεινόμενες ενότητές του δεν γίνεται αναφορά, ούτε σ΄ αυτόν, ούτε στο αγροτοδιατροφικό σύμπλεγμα που αποτελεί την εξειδίκευσή του για τη δημιουργία υπεραξίας.
