Το Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων είχε την ιδιαίτερη χαρά να συνομιλήσει με τη γνωστή συγγραφέα των Εκδόσεων Ψυχογιός, Σοφία Δημοπούλου. Η κα. Δημοπούλου μας παρουσίασε με τον δικό της μοναδικό τρόπο το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο “Πως υφαίνεται ο χρόνος”, μας σύστησε τους χαρακτήρες που πλαισιώνουν την ιστορία της αλλά και στον ερχομό ενός νέου μυθιστορήματος όπου θα διαδραματίζεται στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Τον Φεβρουάριο του 2019 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το νέο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Πως υφαίνεται ο χρόνος». Θα μπορούσατε να μας κάνετε μια σύνοψη των όσων πρόκειται να διαβάσουμε σ’ αυτό;
Eίναι ένα βιβλίο εποχής με φόντο την Αθήνα του τέλους του 19ου αιώνα. Η μυθοπλασία εξελίσσεται σε δυο χρόνους και έχει δυο κεντρικές ηρωίδες. Η σύγχρονη, η Νάνα, μέσα από ένα παλιό χειρόγραφο, ανακαλύπτει την ιστορία της άλλης ηρωίδας, της Ανθής , που έζησε στο τέλος του 19ου αιώνα και προκαταλήψεις εκείνης της εποχής της στέρησαν τα πάντα, ακόμα και το δικαίωμά της στη μητρότητα. Η Νάνα, εμπλεκόμενη συναισθηματικά με την ιστορία της Ανθής θα μεταμορφωθεί ψυχικά και θα πάρει μαθήματα για τη δική της ζωή. Το βιβλίο «Πώς υφαίνεται ο χρόνος» είναι ένα βιβλίο για την πάλη του γυναικείου φύλου, για την αγάπη μέσα στο χρόνο, για όλα όσα αξίζουν να κρατιούνται σταθερά στη ζωή. Ταυτόχρονα μας γυρίζει πίσω στα ιστορικά γεγονότα του 19ου αιώνα μέσα από τη σύγχρονη ματιά μας, για να ανακαλύψουμε την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν μας.
Θα μπορούσατε να μας συστήσετε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σας;
Οι βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι: Η Νάνα, μια σύγχρονη γυναίκα που φοβάται να αντιμετωπίσει τη ζωή της, πάσχει από κρίσεις πανικού και είναι διχασμένη ανάμεσα στην καριέρα και τη μητρότητα. Η Ανθή, η υφάντρα του τέλους του 19ου αιώνα, που λόγω των προκαταλήψεων της εποχής στερήθηκε τα πάντα και πάλεψε πολύ στη ζωή της για να τα ανακτήσει. Η τέχνη της και η δύναμη της ψυχής της τη βοήθησαν να βρει το δρόμο της προς την ευτυχία. Ο Αλβέρτος Αντωνόπουλος, ένας νέος και όμορφος άνδρας που πληρώνει μια ζωή την υποταγή του στις προσταγές του πατέρα του. Ο γιατρός Μάρκος Αϊβάζης, προσωποποίηση της ανόθευτης αγάπης που ξέρει να υπομένει και να περιμένει.
Πώς εμπνευστήκατε το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου;
Με απασχολούσαν πάντα οι παλιές ιστορίες. Είχα μια έμφυτη περιέργεια για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι παλιότερα, πώς ήταν οι κοινωνικές σχέσεις, οι τόποι, οι συνήθειες. Ίσως γιατί μεγάλωσα με τις αφηγήσεις της γιαγιάς και της μητέρας μου για άλλες εποχές, αφηγήσεις που με έκαναν να ταξιδεύω νοερά πίσω στο άγνωστο παρελθόν. Όταν έκανα έρευνα για το βιβλίο μου «Σε σωστή ώρα νυχτώνει» έπεσα πάνω στην ιστορία μιας εξαιρετικής υφάντρας του 19ου αιώνα και η μορφή της μου ενέπνευσε όλη τη μυθοπλασία. Αυτή η ιστορία, σε συνδυασμό με τη δική μου συνειδητοποίηση του χρόνου που περνάει και την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν μας, ύφανε την πλοκή του βιβλίου.
Ο τίτλος του μυθιστορήματος σας «Πως υφαίνεται ο χρόνος» έχει κάποιο συμβολισμό; Αν ναι ποιος είναι αυτός;
Ο βασικός άξονας του βιβλίου είναι ο χρόνος, το παρελθόν και η επίδραση στο παρόν μας. Κι αφού αυτό γίνεται μέσα από την ιστορία μιας υφάντρας ο τίτλος ήθελα να σηματοδοτεί αυτά τα δύο στοιχεία· το χρόνο ως έννοια και την τέχνη εκείνης της σπουδαίας γυναίκας, την υφαντική. Αυτή η τέχνη τη διαφύλαξε και την έβγαλε από τη δίνη του δικού της χρόνου. Ο τίτλος είναι κατάφαση και ερώτηση μαζί, εμπεριέχοντας τη δική μου ερώτηση για το τι είναι ζωή και πώς υφαίνεται ο χρόνος των ανθρώπων.
Υπήρξε κάποια σκηνή με την οποία φορτιστήκατε συναισθηματικά κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;
Η σκηνή της πλημμύρας τη μέρα του Αγίου Φιλίππου με φόρτισε συναισθηματικά διότι ως μάνα που είμαι, ένιωσα την αγωνία εκείνων των γυναικών που προσπαθούσαν να προστατέψουν τα παιδιά τους. Επιπλέον μου έφερε στο νου σύγχρονες σκηνές αντίστοιχης θεομηνίας και καταστροφής που όλοι έχουμε παρακολουθήσει με συναισθήματα θλίψης και απόγνωσης.
Ποια είναι η σχέση σας με το διαδίκτυο και συγκεκριμένα με τα social media;
Το διαδίκτυο πια είναι ένας εύκολος τρόπος ενημέρωσης και επικοινωνίας. Θα ήταν κρίμα να μην εκμεταλλευόμαστε την καλή του αυτή πλευρά. Και παρ’ όλο που ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε δίχως κινητά και διαδίκτυο, νομίζω πως έχω πολύ καλή σχέση με την τεχνολογία και τα social media. Σήμερα τα ηλεκτρονικά μέσα και η εικόνα δεσπόζουν στην επικοινωνία και αυτός είναι ο σύγχρονος τρόπος για να προσεγγίσουμε τους άλλους ανθρώπους, να μάθουν για τη δουλειά μας, να μάθουμε και οι ίδιοι τι συμβαίνει έξω από τον μικρόκοσμό μας. Επιπλέον το διαδίκτυο με έχει βοηθήσει να εξοικονομήσω πολλές ώρες έρευνας, αφού μπορώ να μπω σε έντυπα και αρχεία από την καρέκλα του γραφείου μου.
Τι κάνει η Σοφία Δημοπούλου στον ελεύθερο χρόνο της;
Διαβάζω πολύ, βλέπω κινηματογράφο- μια από τις πιο αγαπημένες μου ασχολίες-, προσπαθώ να περνώ ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά μου και τους αγαπημένους μου. Γενικά, ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ λίγος γι’ αυτό και προσπαθώ να τον διαθέτω σε πρόσωπα και ασχολίες που αγαπώ πραγματικά.
Ως άνθρωπος και ως συγγραφέας παρατηρείτε τις ζωές των ανθρώπων που είναι γύρω σας;
Δεν παρατηρώ τους ανθρώπους με περιέργεια για τις ζωές τους, αλλά για την αιτιολόγηση της συμπεριφοράς τους σε διάφορες καταστάσεις. Η παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς εξάλλου ήταν αυτή που με ώθησε στη συγγραφή. Πάντα με ενδιέφερε να ανακαλύπτω την αιτία πίσω από τις πράξεις των ανθρώπων, να σκαλίζω σε βάθος την ψυχή πρώτα τη δική μου κι έπειτα των άλλων. Παρατηρώντας, εμπλουτίζω την ικανότητά μου να χτίζω αληθοφανείς χαρακτήρες.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες σας;
Το βασικό μήνυμα του βιβλίου θα ήθελα να είναι η διαπίστωση πως είμαστε όλοι δυνατοί, υφάντρες καθένας της δικής του ζωής, πως εμείς κρατάμε τα νήματα και τις σαΐτες στα χέρια μας. Χρέος μας είναι να κάνουμε το υφαντό της ζωής μας κρουστό, γεμάτο εμπειρίες και συναισθήματα που το στολίζουν.
Ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη. Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: ποιο θα είναι το επόμενο επαγγελματικό σας βήμα;
Εγώ ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου κάνετε. Όσο αφορά στα μελλοντικά συγγραφικά μου σχέδια, έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα για την περιοχή του Ρουμλουκιού, του ρωμιότοπου της Ημαθίας όπως έλεγαν τη περιοχή γύρω από την παλιά λίμνη των Γιαννιτσών. Είναι ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στις αρχές του εικοστού αιώνα. Έχω πολλή δουλειά και μεγάλο δρόμο ακόμα να διανύσω, όσο δουλεύω, τόσο το αντιλαμβάνομαι περισσότερο.
Σχετικά άρθρα
