Τη δεύτερη εβδομάδα του Ιούλη, 8/7 μέχρι 14/7/ 2019, ο ΣΑΟΟ πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία την καλοκαιρινή του εξόρμηση στα νησιά Σάμο και Ικαρία.
Τη Δευτέρα το λεωφορείο μας, πλήρες ορειβατών, ( 50 συνολικά οι συμμετέχοντες ) ξεκίνησε από την Τρίπολη πολύ πρωί για να πάρουμε το πλοίο στις 7 π.μ. από τον Πειραιά για Σάμο.
Φτάσαμε στο Καρλόβασι το απόγευμα, εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο μας και κάναμε μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Έχοντας ως ορμητήριο το Καρλόβασι γνωρίσαμε αρκετά μέρη της Σάμου, ανεβήκαμε στον Κέρκη, το ψηλότερο βουνό της (1433 μ.), επισκεφτήκαμε τη σπηλιά του Πυθαγόρα, κολυμπήσαμε στις καθάριες παραλίες της, θαυμάσαμε τα καλοκαλλιεργημένα σε αναβαθμίδες αμπέλια της, δοκιμάσαμε το φημισμένο σαμιώτικο κρασί και εντυπωσιαστήκαμε από τους κήπους της με τα κάθε λογής οπωροφόρα δέντρα.
Επισκεφτήκαμε την πρωτεύουσα του νησιού, το Βαθύ, και το ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο του, το Πυθαγόρειο με τα ερείπια του επιβλητικού αρχαίου Ηραίου και το θαυμάσιο αρχαιολογικό μουσείο του. Μείναμε έκθαμβοι μπροστά στο μεγαλείο του Ευπαλίνειου ορύγματος, που πολλοί το θεωρούν ως το όγδοο θαύμα του αρχαίου κόσμου.
Την Πέμπτη το απόγευμα αποχαιρετήσαμε τη Σάμο και πήραμε το καράβι για την Ικαρία. Στον Εύδηλο καταλάβαμε πως τα πράγματα δεν θα ήταν εύκολα για τη μετακίνησή μας, καθώς το λεωφορείο δύσκολα περνούσε σε πολλά σημεία των στενών δρόμων της. Φτάσαμε μετά από δυο ώρες στα Θέρμα, όπου βρίσκονταν τα ξενοδοχεία μας.
Η όψη του νησιού τραχιά και επιβλητική. Ακόμη και το βουνό της, ο Αθέρας (1040 μ.), βραχώδες και δύσβατο, αλλά η θέα καταπληκτική!
Πολλοί δοκίμασαν τα φημισμένα θερμά λουτρά της, γνωρίσαμε τον Άγιο Κήρυκο, την πρωτεύουσα του νησιού, που στο λιμάνι του δεσπόζει το γλυπτό της πτώσης του Ίκαρου.
Επισκεφτήκαμε μέρος της ενδοχώρας του νησιού και καταλήξαμε στο κατάφυτο χωριό Χριστός από όπου ξεκίνησε η πορεία μας για τη διάσχιση του φαραγγιού της Χάλαρης που καταλήγει στην πολυσύχναστη παραλία του Να. ( Νας σημαίνει ναός, λόγω των ερειπίων του αρχαίου ναού της Αρτέμιδος που βρίσκεται εκεί ).
Τελικά, αν ο Ίκαρος είχε υπακούσει τον πατέρα του και δεν είχε πετάξει τόσο ψηλά ώστε να πέσει εκεί, η Ικαρία θα είχε το αρχαίο της όνομα ‘’Δολίχη’’, δηλαδή μακρόστενη, από το φυσικό της σχήμα.
Αποχαιρετήσαμε την Ικαρία την Κυριακή το απόγευμα, κάνοντας το προηγούμενο βράδυ το καθιερωμένο μας τρικούβερτο γλέντι, με τη συνοδεία τοπικής ορχήστρας, χορεύοντας τον Ικαριώτικο σε κλίμα μεγάλης ευθυμίας και με τη συμμετοχή ντόπιων και ομογενών Ικαριωτών.
Φτάσαμε στον Πειραιά μετά τα μεσάνυχτα, με ενδιάμεσους σταθμούς τη Μύκονο και τη Σύρο, με βαρύτερες τις αποσκευές μας από τις ωραίες αναμνήσεις .