Μου μιλούν τα νερά, μου μιλά η λίμνη… ” πήρε εκείνος να λέει. “Τούτη τη λεκάνη, εξόν απ’ τις εκατόν εξήντα πηγές, τη γιόμισαν και τα δάκρυα των ανθρώπων. Άμα τη θωρείς με τέτοια μάτια, αλλιώς μπήγεις τα κουπιά. Γιατί δεν τα βυθίζεις στο νερό, αλλά στις ψυχές που έκλαψαν στις όχθες της και τη στοίχειωσαν με τις χαμένες τους ελπίδες. Ορφανά όνειρα έχει για νερά.
Γιάννενα 1917,
Ο Ζώτος αναγκάζεται να φύγει από το χωριό του και πηγαίνει στο πολυπολιτισμικά Γιάννενα. Ο λόγος που τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση είναι μια οικογενειακή βεντέτα που οι ρίζες τις παραμένουν βαθιά μέσα στο χρόνο.
Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο κάποιοι θα προσπαθήσουν να τον βλάψουν και κάποιοι θα βοηθήσουν, ανάμεσα σε αυτούς που θα σταθούν στο πλευρό του είναι ο πιστός του φίλος, Βιργίλιος και ο αινιγματικός βαρκάρης, ο σκορ Δονάτος.
“Ο άνθρωπος…” συνέχισε, “πνίγεται απ’ όσα διεκδικεί και νομίζει ότι θα τον γιομίσουν ευτυχία. Γιατί έμαθε να λαχταρά όλα εκείνα που μόνο αυτή δε θα του εξασφαλίσουν. Βλέπεις τα ποδάρια για την ευκολία τους το Ίσωμα ή την κατηφόρα. Όμως ο σοφός νους τα βάνει μπρος τον ανήφορο. Εκεί βρίσκονται οι καλές επιθυμίες.”
Ο σιορ Δονάτος έχει το δικό του παρελθόν μαζί εμπειρίες, τις οποίες διηγείται με τον καιρό στον Ζώτο, ενώ οτι του λέει είναι έπειτα από πολύ σκέψη. Είναι αυτός που τον προστατεύει, τον συμβουλεύει και συνάμα γίνεται γι’ αυτόν ένας πατέρας που του στέκεται σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Ο έρωτας μου για σένα δε θα πεθάνει ποτέ. Σου ζήτω χρόνο προκειμένου να διαπιστώσω πόση δύναμη διαθέτω κι έως που μπορώ ν’ αντέξω. Το ίδιο να κάμεις κι εσύ. Αν είμαι ενα αστέρι στη ζωή σου, δε θα με σβήσεις απ’ τον ουρανό σου. Όσο για τον δικό μου, θα στέκεις πάντα εκεί όπως ο ήλιος.
Η ζωή του Ζώτου αλλάζει ξαφνικά όταν γνωρίζει τη νεαρή Χαβαή. Ο έρωτας του πολυκύμαντος. Θα εναντιωθούν στα ήθη και τα έθιμα της εποχής αλλά κυρίως στην ίδια τους τη θρησκεία για να ζήσουν τη γλυκειά του λύτρωση. Μέσα από τις ζωές τους θα δούμε την εξέλιξη της κοινωνίας και την αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων, μα πάνω απ’ όλα θα μας μάθουν την αξία του να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Ο Γιάννης Καλπούζος έχει δημιουργήσει ενα μυθιστόρημα που μιλά για την αξία της οικογένειας, την αγάπη και τις κοινωνικές αξίες (βεντέτες, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες, θρησκεία και πολιτικά πιστεύω) πάντα σεβόμενος το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο κινείται και δείχνοντας μας παράλληλα την έρευνα που έχει πραγματοποιήσει. Οι χαρακτήρες του είναι γνήσιοι και γεμάτοι θάρρος, χαρακτήρες που είναι πρόθυμοι να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και που θα μπορούσαμε να τους συναντήσουμε στη σημερινή εποχή.
Το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου “Γινάτι: Ο σοφός της λίμνης” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Ποιος είναι ο Γιάννης Καλπούζος
Ο Γιάννης Καλπούζος το 1960 στο χωριό Μελάτες της Άρτας, ενώ από το 1983 ζει στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα εξής έργα του: Η ποιητική συλλογή «Το νερό των ονείρων» και το μυθιστόρημα «Μεθυσμένος δρόμος» (Ελληνικά Γράμματα 2000). Η συλλογή διηγημάτων «Μόνο να τους άγγιζα» (Κέδρος 2002), η οποία επανεκδόθηκε το 2017 από της εκδόσεις Ψυχογιός, εμπλουτισμένη ποικιλοτρόπως κι επιμελημένη στο σύνολό της με τον νέο τίτλο: «Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ». Το μυθιστόρημα «Παντομίμα Φαντασμάτων» (Άγκυρα 2005), το οποίο κυκλοφόρησε σε επιμελημένη στο σύνολό της επανέκδοση το 2015 από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο: «Σάος» και υπότιτλο: «Παντομίμα Φαντασμάτων». Οι ποιητικές συλλογές: «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών» και «Έρωτας νυν και αεί», με την οποία ήταν υποψήφιος στη μικρή λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (Εκδόσεις Ίκαρος 2006 και 2007). Το μυθιστόρημα «Ιμαρέτ», το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, (Μεταίχμιο 2008 – Ψυχογιός 2015). Το «Ιμαρέτ» μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα πολωνικά και τα τουρκικά. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί σε δύο τόμους και η διασκευή του «Ιμαρέτ» σε νεανικό μυθιστόρημα (για παιδιά άνω των 10 ετών), με εικονογράφηση του σκηνογράφου Αντώνη Χαλκιά. Τίτλοι: «Ιμαρέτ: Οι δυο φίλοι και ο παππούς Ισμαήλ» και «Ιμαρέτ: Φάρσες, πόλεμος και όνειρα». Με το διήγημα «Ο Λευτέρης» συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Τέλος καλά, όλα καλά» (Καστανιώτης 2012). Το μυθιστόρημα «Άγιοι και δαίμονες» (Μεταίχμιο 2011 – Ψυχογιός 2015). Το μυθιστόρημα «Ουρανόπετρα» (Μεταίχμιο 2013). Το μυθιστόρημα «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» (Ψυχογιός 2014). Το μυθιστόρημα «Σέρρα. Η ψυχή του Πόντου» (Ψυχογιός 2016).
Ο Γιάννης Καλπούζος έχει γράψει και τους στίχους στο παιδικό θεατρικό έργο «Τρυφεράκανθος» της Ελένης Πριοβόλου, καθώς και τους στίχους 80 τραγουδιών μεταξύ των οποίων τα: «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» που ερμήνευσε η Γλυκερία, «Δέκα μάγισσες» με τον Γιάννη Σαββιδάκη, «Να ’σουν θάλασσα» με τη Νατάσα Θεοδωρίδου, «Τι μου ’χει φταίξει τι μου ’χει λείψει» με την Ελένη Πέτα, «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» με τον Ορφέα Περίδη, το οποίο ερμήνευσε και ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Μανώλης Λιδάκης, και άλλα πολλά γνωστά τραγούδια.
Τι έγραφαν γι’αυτον
Ο Γιάννης Καλπούζος διακρίνεται για τη σεμνότητά του, για τους χαμηλούς τόνους που κρατάει παρά τις μεγάλες επιτυχίες που γνωρίζει, για την ευγένεια και καλλιέργεια της ψυχής και του είναι του, γνωρίσματα και αρετές που εκφράζονται συνολικά στο έργο του. Ακόμη, για εμένα είναι ο ακάματος εργάτης του πνεύματος, είναι ο ερευνητής, είναι ο ποιητής, είναι ο καλλιτέχνης του λόγου, είναι αυτός που σέβεται τον αναγνώστη και τον αγαπάει και πονάει τον τόπο και την πατρίδα.
Γεώργιος Δ. Καψάλης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Στο ιδιάζον προσωπικό ύφος του Καλπούζου, σιγά σιγά, σχεδόν μυητικά, δημιουργούνται, σαν σε μουσική συμφωνία, ιδιαίτεροι ήχοι και ρυθμοί. Τουλάχιστον για εκείνους τους αναγνώστες που διαβάζουν και ακούνε συγχρόνως τον ήχο και τον ρυθμό των λέξεων. Αλλά και πάλι αυτός ο μουσικός εμποτισμός του αφηγηματικού λόγου γίνεται με μέτρο. Όπως στη μουσική συμφωνία, η σύνθεση έχει τις εξάρσεις και τις καταβυθίσεις της.
Παντελής Βουτουρής, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Κύπρου
Ο Γιάννης Καλπούζος είναι φιλίστωρ. Δε διαβάζει, όμως απλώς την Ιστορία. Την αναμοχλεύει, χώνεται σαν το σαράκι μέσα στο ξύλο ψάχνοντας τη καρδιά της.
Ελένη Πλακίδα
Η Τέχνη του Λόγου, η ιστορική γνώση και η μυθοπλασία, η πνευματικότητα αλλά και η αριστοκρατική σεμνότητα, η ευγένεια και η απλότητα (γνώρισμα των πραγματικά μεγάλων) συνθέτουν το αμάγαλμα του Γιάννη Καλπούζου, του σημαντικότερου Μυθιστοριογράφου (ιστορικού και όχι μόνο) της εποχής μας με διαχρονική αξία. Το έργο του είναι “κτήμα εσαεί”.
Αδάμος Μουζούρης, φιλόλογος, συγγραφέας