Το Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων είχε τη τιμή να συνομιλήσει με τη γνωστή συγγραφέα των Εκδόσεων Ψυχογιός, τη Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη. Με αφορμή τη κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος με τίτλο “Αστέρια στην άμμο” η κα. Ρώσση – Ζαΐρη αναφέρθηκε στην καθημερινή επαφή που διατηρεί με τους αναγνώστες της, από που αντλεί έμπνευση για κάθε ιστορία της αλλά στον ερχομό του ενός νέου μυθιστορήματος όπου κεντρικό θέμα θα είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Τον Μάιο του 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το νέο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Αστέρια στην άμμο». Πείτε μας λίγα λόγια για τη συγκεκριμένη ιστορία.
Είναι παράξενος, είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο το ένα μυθιστόρημα με οδηγεί σε κάποιο άλλο. Τα «Δίδυμα Φεγγάρια», είναι ένας σταθμός στη συγγραφική μου καριέρα. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε μέχρι και σήμερα, οι αναγνώστες φίλοι μου με εμπιστεύονται, μου ανοίγουν διάπλατα την καρδιά τους. Μου γράφουν την ιστορία της ζωής τους. Χαρές και λύπες, δοκιμασίες και συμφορές, ψέματα κι αλήθειες πονεμένες, όλα όσα γεύτηκαν.
Με την παράκληση να γίνουν μυθιστόρημα.
Με συγκινούν απίστευτα. Όμως είναι πολύ δύσκολο να επωμιστώ το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης. Πίστευα πως δε θα τολμούσα να γράψω ξανά μια αληθινή ιστορία, μέχρι που βρέθηκα για εκδήλωση βιβλίου σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα, μέχρι που μίλησα με έναν ηλικιωμένο άντρα. Θα πρέπει να πλησίαζε τα ογδόντα του χρόνια, ίσως και να τα ξεπερνούσε. Κι όμως εξέπεμπε λάμψη, γοητεία και μια απίστευτη ηρεμία. Κάτι που μόνο οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι εκπέμπουν. Μου έδωσε το χέρι του, μου συστήθηκε. Και με μάγεψε με όσα μου διηγήθηκε.
Μιλήσαμε αρκετές ώρες. Που πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Κι όταν τον αποχαιρέτισα τον ευχαρίστησα μονάχα. Χωρίς να του υποσχεθώ τίποτα. Λατρεύω την αλήθεια. Δε άντεχα να του χαρίσω ψεύτικες ελπίδες.
Σιγά σιγά, με τα αλλεπάλληλα ταξίδια μου στην Ελλάδα, τον έβγαλα από το μυαλό μου. Έτσι νόμισα. Γιατί είχε ήδη ρίξει τον σπόρο του μέσα μου. Η πραγματική ιστορία της ζωής του, κλωθογύριζε στο μυαλό μου, γινόταν σιγά σιγά κομμάτι μου. Ακολουθούσα τα δικά του ψίχουλα ζωής, αυτά που είχε ρίξει στο διάβα μου, σαν να ήταν ο δικός μου ο Κοντορεβιθούλης. Κι έτσι βούτηξα στ’ «Αστέρια στην άμμο». Ο στόχος τους, με ξετρέλαινε: τα λάθη που κάνουν οι γονείς μας, τα λάθη που τα φορτώνουν στους ώμους μας και μας κυνηγούν για μια ζωή.
Θα μπορούσατε να μας συστήσετε τους βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας σας;
Η ιστορία ανασαίνει στην Ύδρα, τη δεκαετία του ’70, με τη δεκάχρονη Αλεξία να προσπαθεί να ξεχάσει τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την οικογένειά της. Μια μέρα, σε μια παραλία, θα συναντήσει τρία συνομήλικά της αγόρια, τον Μάξιμο, τον Ίωνα και τον Ανδρέα. Τα τέσσερα παιδιά θα γίνουν αχώριστα, μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Η αγάπη που νιώθει ο ένας για τον άλλο, θα τους στιγματίσει για πάντα. Ιδιαίτερα την Αλεξία που θα τη βοηθήσει να ξεχάσει το πληγωμένο της παρελθόν, αλλά και μια αναπάντεχη δολοφονία. Κοντά στα αγόρια της «ανθίζει», μετατρέπεται σε μια γοητευτική γυναίκα κι αρχίζει να βιώνει την ευτυχία δίπλα σε εκείνον που αγαπάει. Κάποια στιγμή όμως η ίδια η ζωή θα την αναγκάσει να ρισκάρει τα πάντα.
Στο Νημποριό της Εύβοιας, ένα άλλο κοριτσάκι, η Αγαθονίκη, μεγαλώνει σε ένα φτωχικό, απομονωμένο χωριό με τη γιαγιά της και τη μητέρα της, που σταλάζει μίσος στην ψυχή της για τον άγνωστο πατέρα της. Η Αγαθονίκη, θέλοντας και μη, γίνεται ένα με την ανέχεια, τη στέρηση και την κοινωνική κατακραυγή. Και μαθαίνει, από τα πρώτα της κιόλας βήματα, να μισεί όχι μόνο τον πατέρα της, αλλά και όλους τους άντρες και, κυρίως, τους παντρεμένους. Θα μπορέσει άραγε να αποτινάξει από τους ώμους της τα απωθημένα της μητέρας της, να αγαπήσει τον εαυτό της και να βρει τον δρόμο της στη ζωή;
Κι άλλοι πολλοί ήρωες μπλέκονται στον δρόμο των δύο κοριτσιών κι όλοι μαζί αγωνίζονται να καταλάβουν την αγάπη. Κάνουν λάθη, πληγώνονται, ματώνουν, χαίρονται, συμπονούν. Μέχρι να σμίξουν και να γίνουν ένα. Μέχρι να καταλάβουν και να νιώσουν πως… όλα τ’ αστέρια του ουρανού είναι για όλους μας.
Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς;
Κάθε μυθιστόρημά μου προσπαθεί να κλείσει μέσα του τις απαιτήσεις της ίδιας της εποχής μας, τα συναισθήματά μου, την ίδια την ψυχή μου. Γεννιέται μέσα μου, είναι κομμάτι του εαυτού μου, καθώς προσπαθώ να ρουφήξω κάθε τι γύρω μου, να αφουγκραστώ αξίες ζωής.
Κι ύστερα ο κόσμος ο πραγματικός ενώνεται με τη φαντασία, τις εμπειρίες, τις χαρές και τους πόνους της ζωής μου. Κάπως έτσι αρχίζει να δημιουργείται σιγά σιγά κάθε μυθιστόρημά μου. Πιστεύω πως όταν γράφεις ρουφάς τα θαύματα της ζωής, τα μετουσιώνεις και τα προσφέρεις με τη δική σου προσωπική σφραγίδα, με τη δική σου ανάσα ψυχής.
Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή. Από τους ανθρώπους γύρω μου. Προσπαθώ να χαρτογραφήσω την ψυχή τους. Όταν γράφω έχω κάποιον στόχο. Τον υπηρετώ αυτό τον στόχο, προσπαθώντας να φτάσω στη λύτρωση. Γράφω προσπαθώντας, όσο μπορώ, να τιμήσω τα λόγια του λατρεμένου μου, Νίκου Καζαντζάκη, να μη μαζέψω τα σύνεργά μου, αν δε είμαι σίγουρη πως έχω ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…
«Όταν γευτείς την αγάπη, όταν περπατάς στον δρόμο της, τότε όλα είναι δυνατά». Πιστεύετε ότι η αγάπη είναι αρκετά δυνατή ώστε να βοηθήσει τον άνθρωπο να πραγματοποιήσει τα όνειρά του;
Η αγάπη έχει τον πρώτο λόγο στη ζωή μου.
Η αγάπη έχει τον πρώτο λόγο στο συγγραφικό μου έργο.
Γιατί είναι ο μοναδικός μας δρόμος. Για να αγαπήσουμε και να μας αγαπήσουν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή. Η αγάπη είναι που μας κάνει ευτυχισμένους, που μας εξυψώνει, που μας καθοδηγεί, που μας βοηθάει να κάνουμε πραγματικότητα όλα τα όνειρά μας. Μόνο η αγάπη μπορεί να βγει τρανή νικήτρια σε κάθε μάχη της ζωής μας. Όταν επιτέλους το καταλάβουμε, τότε και μόνο τότε, θα αγγίξουμε την ευτυχία.
Εκτός από βιβλία για ενήλικες έχετε ασχοληθεί και με τη παιδική λογοτεχνία. Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το πιο απαιτητικό κοινό, ο ενήλικας ή το παιδί;
Ό,τι είμαι, ό,τι γράφω το χρωστάω στα παιδιά. Εκείνα με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και σκανδαλιές. Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, να κόβω ακόμα και την ανάσα του αναγνώστη μου.
Τα παιδιά είναι οι πιο «δύσκολοι» αναγνώστες. Κι είναι πολύ πιο δύσκολο να γράφεις για εκείνα. Γιατί είναι αθώα, γιατί ζουν μέσα στην αλήθεια. Δεν ξέρουν να προσποιούνται, όπως οι μεγάλοι. Είναι απαιτητικοί αναγνώστες όταν διαβάζουν μόνα τους, αλλά και όταν τους διαβάζει κάποιος ενήλικας. Αν το παραμύθι δεν κινήσει το ενδιαφέρον τους μέσα στα πρώτα λεπτά, χασμουριούνται, στρέφουν κάπου αλλού την προσοχή τους, ασχολούνται με κάτι άλλο. Αν όμως παρασυρθούν από τη μαγεία, τότε συμμετέχουν αυθόρμητα, εγκαταλείποντας ακόμα και τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Συχνά, για να μην πω πάντα, όταν γράφω ένα καινούργιο παιδικό βιβλίο, το διαβάζω πρώτα στα παιδιά, ακούω τη γνώμη τους, τη σέβομαι. Είναι οι πρώτοι αυστηροί μου κριτές. Τρελαίνονται να με διορθώνουν!
Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφω για παιδιά. Κάθε παιδικό βιβλίο μου γεννιέται μέσα από τις επιθυμίες και τα θέλω τους.
Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφω όμως και για ενήλικες. Εύκολα γράφω τώρα πια ύστερα από πολλά χρόνια και τα δύο είδη και δεν ξεχωρίζω κάποιο περισσότερο.
Τι σημαίνει για εσάς το γεγονός ότι όλα σας τα βιβλία γίνονται best sellers;
Γράφω τριάντα χρόνια συνέχεια. Η γραφή ήταν και είναι, η ίδια μου η ανάσα. Δεν αποτελούσε όμως, ούτε αποτελεί για μένα επαγγελματική επιλογή. Δε χρειάστηκε ποτέ να πειθαρχήσω για να είμαι παραγωγική. Γιατί είναι μια βαθιά ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου.
Ναι, φυσικά και χαίρομαι πολύ όταν τα βιβλία μου γίνονται best sellers, όμως δεν αγχώνομαι για την επιτυχία, ούτε για τις πωλήσεις. Απλά νιώθω σεβασμό για κάθε αναγνώστη και αναγνώστριά μου και δε θέλω να τους απογοητεύσω ποτέ. Γι’ αυτό και σε κάθε μυθιστόρημά μου, γρατσουνίζω την ψυχή μου. Όσα βιβλία κι αν έχω γράψει, πάντα έχω αγωνία για τη γνώμη κάθε αναγνώστη μικρού ή μεγάλου. Λίγο πριν «ανοίξει η αυλαία», πριν χωθούν στην αγκαλιά των αναγνωστών μου τα βιβλία μου, ναι, έχω άγχος. Τα λόγια τους, η αγάπη τους, η τρυφερότητά τους, με ηρεμεί.
Με κάνει να πετάω στα ουράνια!
Διαβάζετε τις κριτικές των βιβλίων σας; Υπάρχει κάποια που σας έχει επηρεάσει είτε αρνητικά είτε θετικά;
Οι φίλοι και οι φίλες αναγνώστριές μου, με επηρεάζουν αφάνταστα, πάντα με θετικό τρόπο.
Αχ, δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι μου γράφουν. Δεν έχω λόγια… Βουρκώνω διαβάζοντας τις κριτικές τους και κάθε τους λέξη, αποτελεί για μένα βραβείο ζωής. Πολλές φορές έχω ξεκινήσει ένα μυθιστόρημα με κάποια δική τους κριτική, με κάποιο δικό τους σχόλιο, όπως το περσινό μου βιβλίο, το «Θάλασσα φωτιά». Μου γράφουν συνέχεια, μου γράφουν καθημερινά. Μου αναφέρουν πως με τα μυθιστορήματά μου ταξιδεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό, πως τους βοηθούν να γίνουν καλύτεροι γονείς, πως βουτάνε στα πιο βαθιά συναισθήματά τους. Μου γράφουν λόγια απίστευτα. Κι εγώ σκέφτομαι αν στ’ αλήθεια το αξίζω και γράφω, γράφω προσπαθώντας να φανώ αντάξιά τους. Ακόμα και κάποιο αρνητικό σχόλιο, αν είναι γραμμένο καλοπροαίρετα, ξέρω πως είναι για το καλό μου, μου επισημαίνουν κάποια αδυναμία μου γιατί με σέβονται και γνωρίζουν καλά πως τους σέβομαι απίστευτα κι εγώ.
Το 2015 πήρε μορφή στη μικρή οθόνη το μυθιστόρημα σας «Δίδυμα Φεγγάρια» όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε Ελλάδα και Κύπρο. Θα θέλατε να γίνει κάτι αντίστοιχο με τα «Αστέρια στην άμμο»;
Αγαπώ όλα μου τα μυθιστορήματα. Τα «Δίδυμα Φεγγάρια» όμως τα ξεχωρίζω. Ήταν ένας μεγάλος σταθμός στη συγγραφική μου καριέρα. Μου έδωσαν τόσες χαρές! Οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες μου το λάτρεψαν αυτό το βιβλίο που μιλάει για την ανάσα του Θεού πάνω στη Γη, τον έρωτα. Το τίμησαν με το βραβείο του κοινού των βιβλιοπωλείων Public, επιλέχτηκε να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. Και συνεχίζουν να το αγαπάνε!
Στ’ αλήθεια έπρεπε να με βλέπατε καθώς παρακολουθούσα το πρώτο επεισόδιο. Ήταν τόσα πολλά και τόσο συγκλονιστικά τα συναισθήματά μου, που μια έκλαιγα, μια γελούσα. Δεν το πίστευα! Ζούσα ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα.
Πιστεύω πως κάθε βιβλίο έχει το δικό του αστέρι και ναι, φυσικά θα ήθελα για μια ακόμα φορά να «μαγευτώ» να έρθει η στιγμή που θα απολαύσω και τ’ «Αστέρια στην άμμο», στην τηλεόραση. Με συντελεστές, παραγωγούς και ηθοποιούς, που θα το αγαπήσουν και θα παθιαστούν με την αληθινή ιστορία που κρύβει μέσα του αυτό το βιβλίο, όπως παθιάστηκαν και με τα «Δίδυμα φεγγάρια»!
Ποια είναι η σχέση σας με το διαδίκτυο και συγκεκριμένα με τα social media;
Λατρεύω να έρχομαι καθημερινά σε επαφή με τους αναγνώστες μου. Περνάω ατελείωτες ώρες κάθε μέρα στο facebook, απαντώ προσωπικά σε κάθε φίλο μου, τους βοηθάω και με βοηθάνε. Σε οτιδήποτε πρόβλημά τους.
Ένα μόνο ζήτησα από τον Θεό όταν κατάλαβα τον κόσμο γύρω μου, όταν συνειδητοποίησα πως ποτέ δε θα με αγκαλιάσει η μητέρα μου, πως ποτέ δε θα νιώσω τα φιλιά της, τη στοργή της… Ζήτησα να αγαπηθώ. Ναι, μου το έκανε αυτό το χατίρι ο Θεός, έχω αγαπηθεί κι αγαπιέμαι όπως ήθελα. Από την οικογένειά μου, πρώτα απ’ όλα, που είναι το κουκούλι μου. Μετά την οικογένειά μου, είναι οι αναγνώστες μου, που μου προσφέρουν καθημερινά απίστευτη αγάπη. Η συναισθηματική ανταπόκρισή τους είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου. Με φωνάζουν «Ρένα της καρδιάς τους» και με πλημμυρίζουν με την τρυφερότητά τους. Νιώθω ευλογημένη. Και η καθημερινή επαφή μου μαζί τους, μέσα από τα social media, γεμίζει τις μπαταρίες της καρδιάς μου.
Όταν κάποιος αναγνώστης διαβάσει το νέο σας μυθιστόρημα «Αστέρια στην άμμο» , τι αίσθηση πιστεύετε ότι θα του αφήσει;
Ταξιδεύοντας με τ’ «Αστέρια στην άμμο», θα βουτήξει στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς τους. Σχέσεις ζωής, πλημμυρισμένες συγκρούσεις, λάθη, πληγές, σ’ έναν συνεχή αγώνα δρόμου που οδηγεί στην ενηλικίωση και την ωρίμανση. Πιστεύω πως οι ήρωες του βιβλίου θα πιάσουν σφιχτά από το χέρι τον αναγνώστη και θα τον παρακινήσουν να ταξιδέψει στον μικρόκοσμο των παιδιών, στον μεγαλόκοσμο των ενηλίκων.
Και τελικά στον ίδιο του τον εαυτό.
Θα ταξιδέψει ακόμα σε παθιασμένους έρωτες, δολοφονίες, λάθη και πάθη, ψέματα κι αλήθειες, για να τα καταφέρει να συλλαβίσει το ρήμα ΑΓΑΠΩ, από το Α έως το Ω.
Φαντάζει παραμύθι αυτό το μυθιστόρημα, γιατί η αληθινή ζωή κεντάει στ’ αλήθεια μοναδικά παραμύθια και τα γεμίζει δράκους και μάγισσες. Απώτερος σκοπός της; Να μας εγκλωβίσει σε έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο, να μας αναγκάσει να βρούμε το νήμα. Που είναι ένα και μοναδικό. Ονομάζεται αγάπη.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη και να σας ευχηθώ ότι καλύτερο για τα «Αστέρια στην άμμο», αλλά και να σας ρωτήσω για τα άμεσα σχέδιά σας. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Δεν πρόλαβα καλά καλά να ακουμπήσω στα έμπειρα χέρια των εκδόσεων Ψυχογιός τ’ «Αστέρια στη άμμο», όταν βούτηξα στο καινούργιο μυθιστόρημά μου. Γιατί οι ήρωές του με είχαν ξεκουφάνει, χτυπώντας την πόρτα της καρδιάς μου. Στόχος του νέου μου βιβλίου που θα κυκλοφορήσει πρώτα ο Θεός, του χρόνου τον Μάιο, είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Σχετικά άρθρα
