Το ΚΚΕ Αρκαδίας μεταξύ άλλων αναφέρει: Η ανάπτυξη αυτή έχει για κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Στο βωμό του δε διστάζει να θυσιάσει το περιβάλλον, την υγεία του λαού, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων, όπως μαρτυράνε οι δύο ναυτεργάτες που είχαν απομείνει να φυλάνε το ναυαγισμένο πλοίο και γλίτωσαν την τελευταία στιγμή.
Ηταν θέμα χρόνου το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ» στη Σαλαμίνα και η τεράστια ρύπανση του Σαρωνικού να «αλεστούν» στο μύλο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, για το ποιος είναι «ικανότερος» διαχειριστής, προκειμένου να κρυφτεί το κύριο: Οτι το μαζούτ στις ακτές της Σαλαμίνας και του Πειραιά είναι ο καθρέφτης της ανάπτυξης για το κεφάλαιο, που υπηρετούν μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα.
Η ανάπτυξη αυτή έχει για κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Στο βωμό του δε διστάζει να θυσιάσει το περιβάλλον, την υγεία του λαού, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων, όπως μαρτυράνε οι δύο ναυτεργάτες που είχαν απομείνει να φυλάνε το ναυαγισμένο πλοίο και γλίτωσαν την τελευταία στιγμή.
Η μυρωδιά του πετρελαίου που αναπνέουν αυτές τις μέρες οι κάτοικοι της Νότιας Αττικής και η αποκαρδιωτική εικόνα που αντικρίζουν στο παραλιακό μέτωπο, είναι η μπόχα και η μαυρίλα ενός συστήματος σάπιου, που στο όνομα της καπιταλιστικής κερδοφορίας καταστρέφει το περιβάλλον, συνθλίβει τα λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.
Σε μια περιοχή με πυκνή διέλευση πλοίων, με διαφορετικά και επικίνδυνα πολλές φορές φορτία, όπως είναι η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού του Πειραιά, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη διαχείριση ναυτικών ατυχημάτων, πόσο μάλλον για την αντιμετώπιση περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης. Η καθυστερημένη αντίδραση των αρμόδιων κρατικών αρχών μετά το ναυάγιο το επιβεβαιώνει.
Δεν πρέπει, επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι ο εφοδιασμός του δεξαμενόπλοιου έγινε στα ΕΛΠΕ, οι εγκαταστάσεις των οποίων βρίσκονται σε μια επιβαρυμένη από κάθε άποψη περιοχή, με άναρχη εγκατάσταση βιομηχανιών και άλλων επιχειρήσεων, με ανεξέλεγκτη ρύπανση του εδάφους και του αέρα, που κάνει ανυπόφορη τη ζωή των κατοίκων στη Δυτική Αττική.
Η ζοφερή αυτή κατάσταση προεκτείνεται και στη θάλασσα, με επίκεντρο τον εμπορευματικό σταθμό του Πειραιά και τα διαλυστήρια της ευρύτερης περιοχής. Εκεί όπου κινούνται χιλιάδες καράβια όλων των ηλικιών, τύπων και μεγεθών, με ναυτεργάτες που δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες, με μειωμένες συνθέσεις και χαμηλούς μισθούς, με σαπάκια που ταξιδεύουν με αμφίβολα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, από ιδιωτικούς νηογνώμονες, χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης μεγάλης έκτασης ατυχημάτων από το κράτος.
Η επέκταση της δραστηριότητας στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων και η λειτουργία χιλιάδων επιχειρήσεων στο Θριάσιο, η απουσία οποιουδήποτε σχεδίου από την πλευρά του κράτους για την αποσυμφόρηση της περιοχής, προϊδεάζουν για μεγαλύτερη επιβάρυνση του περιβάλλοντος τα επόμενα χρόνια. Οπως προμηνύεται και παραπέρα επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, με τους νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση.
Το ίδιο θα συμβεί και με την αντίστοιχη δραστηριότητα στη θάλασσα. Ηδη, τα δεδομένα που αφορούν στο τελευταίο «ατύχημα», χτυπούν καμπανάκι: Πρόκειται για πλοίο υπέργηρο, με μειωμένη σύνθεση στο πλήρωμα, με τους ναυτεργάτες να καταγγέλλουν άθλιες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, ακόμα και μπαλώματα σε κρίσιμα σημεία του μηχανοστασίου. Σε αυτό το πλοίο, όπως αποκάλυψε χτες ο «902.gr», το υπουργείο Ναυτιλίας έδινε παρατάσεις στο πιστοποιητικό αξιοπλοΐας!
Να πώς «χτίζεται» λοιπόν η ανάκαμψη της οικονομίας! Αποδεικνύεται πως οι μηχανισμοί του υπουργείου Ναυτιλίας είναι «απίκο» όταν πρόκειται να ενεργήσουν για τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Το ίδιο κάνουν και τώρα, κρύβοντας το μέγεθος της καταστροφής και τις τεράστιες ευθύνες της εταιρείας και της κυβέρνησης στην αντιμετώπισή της.
Απ’ αυτήν τη σκοπιά, είναι πρόκληση να διαφημίζει η κυβέρνηση την «ετοιμότητά» της, όταν η ρύπανση είναι ανεξέλεγκτη και χιλιάδες μικροεπαγγελματίες και ψαράδες έχουν ήδη καταστραφεί. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ, που καταλογίζει στην κυβέρνηση «ανικανότητα» και «αδιαφορία», αθωώνοντας την πολιτική θωράκισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την καπιταλιστική ανάπτυξη που μαζί υπηρετούν.
