Ο εορτασμός της 197ης Επετείου του Προσκυνήματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη εδώ στην Παναγία, στο Χρυσοβίτσι, μας παρέχει την ιστορική ευκαιρία αφενός ν’ αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον θρυλικό «Γέρο του Μοριά». Και, αφετέρου, ν’ αναλογιζόμαστε, στο διηνεκές και ιδίως στους σημερινούς κρίσιμους καιρούς για τον Λαό μας και το Έθνος μας, τι μας κληροδοτεί το Εθνικό, κυριολεκτικώς, Ηγετικό του Πρότυπο.
Πριν απ’ όλα, έχουμε χρέος να θυμόμαστε την απαράμιλλη προσφορά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Εθνεγερσία του 1821 εν γένει: Δίχως την γενναιότητα, την στρατηγική ικανότητα και το Εθνικό Ήθος του «Γέρου του Μοριά», η πορεία της Εθνεγερσίας του 1821 και, επέκεινα, της θεμελίωσης του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους δεν θα είχε ευοδωθεί με τον τρόπο που κατέγραψε η Ιστορία.
Δεύτερον, το παράδειγμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη υπενθυμίζει, προς κάθε κατεύθυνση, ότι εμείς, οι Έλληνες, είμαστε Λαός και Έθνος της Ειρήνης. Είμαστε όμως, εξίσου και αυτονοήτως, Λαός και Έθνος της Ελευθερίας. Την οποία θα υπερασπιζόμαστε πάντοτε και στο ακέραιο, αποδεικνύοντας, έναντι πάντων και κυρίως έναντι εκείνων που θα τολμούσαν να επιβουλευθούν τα σύνορά μας, το έδαφός μας και την κυριαρχία μας -που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ότι είμαστε άξιοι απόγονοι Μεγάλων Προγόνων και άξιοι της Πατρίδας. Στο σημείο αυτό και μιας και μιλάμε για Ειρήνη, θέλω να τονίσω ότι για εμάς τους Έλληνες, είναι ευπρόσδεκτες οι χθεσινές δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας του κ. Ταγίπ Ερντογάν για την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών μας. Μόνο που τέτοιες δηλώσεις, έχουν σημασία και αξία όταν συνοδεύονται από έργα. Και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, αν αναλογιστεί κανείς αυτό το οποίο τονίστηκε από την πλευρά του σχετικά με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς οι οποίοι κρατούνται αυθαιρέτως για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά παράβαση κάθε έννοιας φιλίας και καλής γειτονίας. Τα όσα δε, υπονοούν κάποιοι, και δυστυχώς ο Τούρκος Πρόεδρος -εάν έχουν αποδοθεί σωστά αυτά τα οποία είπε- ότι τίθεται ζήτημα ανταλλαγής, διαμηνύουμε ότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Όπως επίσης, είναι πραγματικά λυπηρό να υπάρχει τέτοια σύγχυση ανάμεσα σε στρατιωτικούς που κρατούνται όπως είπα αυθαιρέτως, και Τούρκους πολίτες οι οποίοι έχουν πάρει πολιτικό άσυλο σύμφωνα με τους Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Μια τέτοια σύγχυση σημαίνει άγνοια του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομιμότητας η οποία είναι απαράδεκτη.
Τρίτον, «τα έργα και οι ημέρες» του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μας εμπνέουν ν’ αναλογιζόμαστε ότι τα μεγάλα και τα σημαντικά τα επιτύχαμε μόνον ενωμένοι, και μάλιστα με αρραγή ενότητα. Ενώ ο διχασμός και ο φθόνος μας στοίχισαν ιστορικώς πολύ ακριβά, ακόμη και εις βάρος του Εθνικού μας Κορμού.
Τέταρτον, το Προσκύνημα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη εδώ στην Παναγία, στο Χρυσοβίτσι, μας καθοδηγεί να μην λησμονάμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ορθοδοξία και η Εκκλησία ήταν πάντα εμβληματικώς παρούσες στους Αγώνες του Λαού και του Έθνους μας, για την υπεράσπιση της Πατρίδας και της Ελευθερίας.
Χρόνια Πολλά.