Στην ιστοσελίδα insidestory, που είναι συνδρομητική, δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου για τη διαχείριση απορριμμάτων στην Πελοπόννησο, και πέραν αυτής, με φωτογραφίες του Δημήτρη Μιχαλάκη. Στο ρεπορτάζ δημοσιεύονται εκτενώς δηλώσεις του Δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Ε. Νίκα.
Στα αποσπάσματα που ακολουθούν, περιλαμβάνονται δηλώσεις του Δημάρχου:
«Το αστείο στην περίπτωση της Πελοποννήσου είναι πως το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε λυθεί με την κατασκευή ενός έργου ΣΔΙΤ με τρία παρακλάδια (σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα), που στην αρχή η σημερινή κυβέρνηση δεν ήθελε –το θεωρούσε φαραωνικό– αλλά τώρα φαίνεται να αποδέχεται (όπως πολλά άλλα). Ακόμα και ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας (ο πιο πετυχημένος δήμαρχος της περιοχής), που μέχρι πριν δύο χρόνια πίστευε ότι η κάθε πόλη θα έπρεπε να διαχειρίζεται μόνη τα σκουπίδια της, δέχεται σήμερα την κατασκευή του εργοστασίου. Απογοητευμένος από την έλλειψη πρωτοβουλιών για τοπικές χωροθετήσεις (που πρέπει να κάνουν οι δήμαρχοι), σήμερα πια πιστεύει ότι «η μόνη λύση είναι η κεντρική διαχείριση». Να σημειωθεί ότι ο κ. Νίκας είναι ο μοναδικός δήμαρχος που επιχειρεί να κάνει τοπική διαχείριση των απορριμμάτων, με διαχωρισμό και διαχείριση των οργανικών και ανακυκλώσιμων επί τόπου, έχει ωστόσο δυσκολίες να βρει διέξοδο για τις μεγάλες ποσότητες πλαστικού που περιέχονται στα σκουπίδια. Στο ερώτημα γιατί τώρα προσχώρησε σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να ολοκληρωθεί το έργο αφού ήταν πολέμιος του εργοστασίου, απαντά μάλλον αφοπλιστικά: «Είναι προτιμότερο να γίνει κάτι κακό από το να μην γίνει τίποτα».
Παρόλα αυτά, από την εμπειρία του ο κ. Νίκας λέει στο inside story ότι «ενώ η κυβέρνηση προωθεί πλέον την κεντρική διαχείριση, τα τοπικά στελέχη της προωθούν την τοπική διαχείριση». Ο δήμαρχος Καλαμάτας επισημαίνει ότι η σημερινή κυβέρνηση «έχει διανείμει για τοπική διαχείριση στην περιοχή 11 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχει γίνει ούτε ένα βήμα προόδου». (…)
Σε ένα άλλο σημείο της κουβέντας με το inside story, ο δήμαρχος Καλαμάτας επισημαίνει ότι σε πολλές περιοχές της χώρας «εκλεγμένοι και δημότες προτιμούν τη χωματερή για να μην πληρώνουν». Σήμερα υπολογίζει ότι ενώ ο ίδιος χρεώνει με το (ανολοκλήρωτο λόγω πλαστικού) σύστημα τοπικής διαχείρισης 48 ευρώ τον τόνο, το εργοστάσιο θα χρεώνει «30 ευρώ παραπάνω για κάθε τόνο». Όμως θα πρέπει να πούμε ότι τα 48 ευρώ/τόνο που είναι η τιμή για την Καλαμάτα αφορούν το 1/3 του όγκου των σκουπιδιών, καθώς ούτε η Καλαμάτα έχει λύσει το πρόβλημα του τι κάνει με το υπόλειμμα (κυρίως πλαστικά), κάτι που θα λυθεί με το εργοστάσιο διαχείρισης, που θα το μετατρέπει σε RDF και θα το πουλάει σε βιομηχανίες για καύσιμη ύλη.
Το έργο της επεξεργασίας των σκουπιδιών της Πελοποννήσου θα χρηματοδοτείται με ένα κόστος για τους δημότες που θα ενσωματώνεται στον λογαριασμό της ΔΕΗ (ως τους 150.000 τόνους) των 80,5 ευρώ/τόνο (λιγότερο από 10 λεπτά το κιλό σκουπιδιών). Με τα χρήματα αυτά θα βγαίνει η απόσβεση του έργου (σ.σ. αποπληρώνεται δάνειο και κεφάλαιο). Από εκεί και πάνω ο τόνος θα στοιχίζει 35 ευρώ (δηλαδή 3 λεπτά το κιλό), για να καλύπτεται το κόστος λειτουργίας και το κέρδος του κατασκευαστή, που θα είναι ταυτόχρονα ο λειτουργός του έργου».
Το ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου μπορείτε να δείτε εδώ.