Είναι ένα θαμνώδες φυτό που μπορεί όμως να φτάσει μέχρι και 6 μέτρα ύψος. Είναι ευλύγιστος, φυλλοβόλος θάμνος, φύεται σε παραποτάμιους και παραθαλάσσιους τόπους γνωστό επίσης με τα ονόματα καναπίτσα, αγνιά, αλυγαριά, μυριτζιά, καλαθιά και δέντρο της αγνότητας.
Τα φύλλα της λυγαριάς είναι λογχοειδή και ανά πέντε ενωμένα με τον κεντρικό βλαστό. Τα άνθη της έχουν διάφορα χρώματα (λιλά, ροζ ή λευκά) με ωραία οσμή. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο. Ο καρπός είναι αρωματική δρύπη που ωριμάζει το φθινόπωρο (από Σεπτέμβριο μέχρι Νοέμβριο). Μέσα στα άνθη του υπάρχουν μικρά κουκουτσάκια που μοιάζουν με κόκκους πιπεριού. Αυτοί οι κόκκοι χρησιμοποιούνται για φαρμακευτική χρήση. Είναι είδος πολύ ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες, όπως και στις πολύ χαμηλές (είναι ανθεκτικό ακόμη και στους -10 °C). Συχνά καλλιεργείται και ως καλλωπιστικό σε κήπους και γλάστρες.
Tο επίσημο όνομα της είναι Vitex agnus castus. Στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες είναι επίσης γνωστό ως το «πιπέρι των Μοναχών» Monk’s Pepper (αγγλικά) η Mönchspfeffer (γερμανικά). Eίναι επίσης γνωστή ως αγνό μούρο, αγριοπιπεριά ή το πιπέρι του μοναχού. Το λατινικό όνομα agnus προέρχεται από την Ελληνική λέξη αγνός, επειδή το φυτό θεωρείται αναφροδισιακό και ηρεμιστικό. Η ονομασία castus (αγνή) οφείλεται και αυτή στην επίδραση που έχει το φυτό στη λίμπιντο. Το κλαδί της ονομάζεται βίτσα ίσως από το vitex και από αυτό έφτιαχναν οι δάσκαλοι τις βέργες τους.
Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποίησε σε τραύματα, φλεγμονές και οιδήματα, ως ανθελμινθικό, εμμηναγωγό καθώς και στην αποβολή του πλακούντα μετά τον τοκετό. …………………