Βαλτεσινίκο Αρκαδίας
Στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου Βαλτεσινίκου, έγινε Προβολή δύο (2) Ντοκιμαντέρ , δημιουργίες της συμπατριώτισσα μας Βάσω Σινοπούλου (Σινάκου), κατοίκου Αμερικής: Α) αργαλειός – Παράδοση, β) Πρακτικές «Γιατροί» στο χωριό μας κατά το παρελθόν.
Έγινε παρουσίαση και επίδειξη της τέχνης ύφανσης, της λειτουργίας του αργαλειού, από έμπειρες συμπατριώτισσες , την Νικολέτα Ρέππα & Βελιώτα Παπαπέτρου. Διαβάστηκε από την Έφη Σινοπούλου επιστολή – χαιρετισμός της συμπατριώτισσας Βάσω προς τον Σύλλογο & συμπατριώτες.
Στην διάρκεια της εκδήλωσης Απενεμήθη Πλακέτα Αναγνώρισης Στην Βάσω Σινοπούλου , για την Διαρκή , Ηθική, Οικονομική Ενίσχυση του Συλλόγου μας και την Ενασχόληση της με την καταγραφή και διάδοσης της Παράδοσης του Χωριού της/μας.
Ευχαριστούμε την αγαπητή συμπατριώτισσα Βάσω για την διάθεση των ντοκιμαντέρ.
Κοινοποιούμε την Επιστολή – Χαιρετισμό:
Καλημέρα σας,
Πολύ θ’ άθελα να ήμουν μαζί σας σήμερα και να σας ευχαριστήσω προσωπικά για την παρουσία σας.
Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τον Κύριο Μιχάλη Αναγνωςταρά και το Σύλλογο όχι μόνο για την προβολή “Γυναίκες στον Αργαλειό” αλλά και για όλες τις προσπάθειες που κάνουν για να αναδείξουν το χωριό και να μας κάνουν υπερήφανους για την Πατρίδα μας.
Εγώ γεννήθηκα εδω στο Βαλτεσινίκο και από πολλά χρόνια μένω στη βόρεια Αμερική, κοντά στα σύνορα με τον Καναδά. Το χωριό που μένω με τον άνδρα μου και τα τρία παιδιά μου το λένε Γουντστόκ, είναι ορεινό και βυθισμένο στο πράσινο όπως και το Βαλτεσινίκο.
Πριν 32 χρόνια γεννήθηκε η κόρη μου Σοφία και η οικογένεια του ανδρός μου μας έκανε δώρο έναν αργαλειό χειροποίητο από έναν οικογενειακό τους φίλο, Σουηδό. Αυτός ο κύριος είχε φτιάξει τον αργαλειό το 1919 για τη γυναίκα του που τη λέγανε Σοφία. Η Σοφία δεν είχε παιδιά και ο αργαλειός έμεινε στην οικογένεια του ανδρός μου. Έστησα τον αργαλειό στο ισόγειο του σπιτιού μου και άρχισα να ψάχνω για δασκάλους και μαθήματα υφαντικής.
Ανακάλυψα τη μαγική μεταμόρφωση από κλωστή σε ύφασμα και τις αμέτρητες δυνατότητες για σχέδιο και ποιότητα που μπορούσα να δημιουργήσω. Αγάπησα αυτή τη τέχνη και προσπάθησα να καταλάβω την υφαντική κάθε λαού. Σκοπός Αυτού του ντοκιμαντέρ ήταν να τιμήσω και να προωθήσω αυτή τη παμπάλαια τέχνη, την Ελληνική υφαντική και γενικά όλες τις υφάντριες. Θυμάμαι τις γυναίκες της γειτονιάς να μετράνε το στημόνι, συνήθως κόκκινο,
στις μάντρες με το καλάθι στο χέρι γεμάτο νήματα και να πηγαίνουν πέρα δώθε, πέρα δώθε.
Στο εργαστήριο μου έχω 8 αργαλειούς και κάθε ένας είναι προγραμματισμένος για διαφορετικό σχέδιο. Δίνω μαθήματα υφαντικής και χαίρομαι να βλέπω μεγάλο ενδιαφέρον από κάθε ηλικία.
Το βίντεο γυρίστηκε το φθινόπωρο του 2004. Είχα έρθει με τρείς Αμερικανίδες που βοηθήσανε με το βίντεο. Ένα άλλο ντοκιμαντέρ παραγωγής μου είναι “Οι Πρακτικές του Βαλτεσινίκου”
που το γύρισα εδώ στο χωριό με το γιό μου Σερίφη το 1998, και πάλι φθινόπωρο. Φαίνεται ότι το φθινόπωρο με τραβάει προς το πατρικό χώμα!
Οι πρακτικές της απάνω γειτονιάς για τις οποίες μιλάω, στάθηκαν στην παιδική μου ηλικία, τα γυναικεία μοντέλα που μου έμπνευσαν την καλοσύνη, τη δυναμικότητα, τη σιγουριά και τη τόλμη. Και αυτό είναι ένα μικρό ευχαριστώ για την προσφορά τους.
Η κάθε ταινία διαρκεί γύρο στη μισή ώρα.
Προτού τελειώσω θέλω να αναγνωρίσω τα ωραία υφαντικά της νύφης μου Παναγιώτας Σινοπούλου που είναι απλωμένα στο μπαλκόνι, όπως θα δείτε στο βίντεο, Γυναίκες στον Αργαλειό.
Επίσης, θέλω να τιμήσω τον πατέρα μου Γιάννη Σινόπουλο και τον αδελφό μου το Λάμπη για τα αποτυπώματα που έχουν αφήσει στις σκεπές και τα σπίτια του χωριού.
Καλή σας μέρα και χρόνια πολλά.
{gallery}baltesiniko_pleksimo{/gallery}
